Gezinnen

Vanaf de school in het stadje Lalibela is het maar 10 minuten lopen naar het huisje waar Abanesh Mekonen woont. Het is wel bergopwaarts dus de spieren moeten iets worden gespannen. Aan je linkerhand zie je een paar karakteristieke huisjes en nadat je over het muurtje bent gesprongen wordt een oude doorleefde boom zichtbaar. Daar duiken we rechtsaf de steegjes in waartegen de huisjes volstrekt willekeurig lijken neergezet. De kippen maken veel misbaar als zij hun kuikens bedreigd zien en de geiten blijven stoïcijns knabbelen aan alles wat maar verteerbaar is. We zijn thuis bij Abanesh.

De deur hangt nog net in zijn scharnieren en het dak bestaat uit riet en stukken plastic. Aan de muren hangen tassen waarin de bezittingen van het gezin zijn weggestopt. Tegen de zijkanten van de muren staan een paar banken waarop ook geslapen wordt. Achter in het huisje gloeien de takken onder de waterketel.

De moeder van Abanesh is al koffie aan het zetten. Het hutje stroomt ondertussen vol met al dan niet van snottebellen voorziene peuters en opgewonden buurvrouwen becommentariëren het tafereel.

Deze armoede…we kunnen het ons nog steeds nauwelijks voorstellen. Toch is er de laatste jaren al heel wat veranderd! De stichting People to People heeft dit gezin een steuntje in de rug kunnen geven. Het huisje is nu tenminste waterdicht, er is een bed aangeschaft en er is geld om eten te kopen. Maar het allerbelangrijkste is dat Abanesh nog steeds naar school gaat.

Hoewel er de laatste jaren een groeiend besef bij de ouders is dat een goede schoolopleiding in het belang van de kinderen is, dwingt de economische realiteit hen toch wel eens hun kind van school te halen en te laten werken op het land of in de huishouding.

De stichting People to People ondersteunt een aantal gezinnen met een maandelijks bedrag. De gezinnen zijn uiteraard vrij in de wijze waarop zij dat geld besteden zolang de kinderen maar naar school blijven gaan.

Natuurlijk willen we graag alle arme mensen in Lalibela helpen maar dat gaat nu eenmaal niet. De onderwijzer komt met namen van de meest schrijnende situaties en het hoofd van de school en onze manager nemen de beslissing welke kinderen in ons programma worden opgenomen. Meestal zijn dat kinderen waarvan de ouders zijn overleden en oma voor het gezin zorgt.

Onze locale manager en het hoofd van de school begeleiden het gezin en volgen de resultaten van de kinderen.