Addis Abeba

Zoals zoveel hoofdsteden is ook Addis Abeba het verzamelputje van het land. In relatief korte tijd is het aantal mensen dat in de stad een beter bestaan hoopt te vinden opgelopen tot vier miljoen. Toch heeft Addis een provinciale uitstraling. Niet de verkeersdrukte die andere grote steden zo kenmerkt en er is ook niet al te veel hoogbouw.

Aan de rand van de stad zijn veel wijken waar de huisjes zijn opgetrokken van leem en afgedekt met een golfplaat. Tussen deze huisjes lopen wat geiten en scharrelen kippen hun kostje bij elkaar. Kleine stukjes grond worden benut om groente te verbouwen.

Addis Abeba is een nog jonge stad. In 1886 verhuist Keizerin Taitu naar de hoogvlakte; haar gade, keizer Menelik ll, volgt haar zes jaar later. Vanaf dat moment werd Addis het bestuurscentrum van Ethiopië.

Een toerist zal in Addis Abeba, wat nieuwe bloem betekent, niet veel tijd besteden. Toch zijn er een paar interessante plaatsen al is het alleen maar het nationaal museum waar de reconstructie van het skelet van Lucy is te zien. Lucy is in 1974 opgegraven en wordt met haar 3,5 miljoen jaar gezien als oudste mens.

Veel levendiger gaat het er aan toe op de Merkato! Op deze grote bazaar krioelt het van de kopers en verkopers en er is altijd wel iets dat om aandacht vraagt.

In Addis, maar dat geldt eigenlijk ook voor de rest van Ethiopië, loop je nooit alleen. Er is altijd wel iemand die een praatje wil maken of als gids wil fungeren. De mensen zijn over het algemeen erg vriendelijk en zeker niet opdringerig.